مهندسی قابلیت اطمینان

تعاریف:

ساده ترین تعریف قابلیت اطمینان عبارت است از:

Long life without failure

or

Absence of Failure

از منظر طراحی:

Reliability is concerned with avoiding failures of equipment and processes by proper design and careful operation of the equipment by trained personnel in a specified environment for a give time interval.

قابلیت اطمینان همان کیفیت در دراز مدت است. کیفیت عبارت است از شرایط محصول در هنگام تولید یا بلافاصله پس از تولید در صورتی که قابلیت اطمنان عبارتست از توانایی محصول در برآورده کردن انتظارات و اجرای وظایف خاص در طول یک دوره زمانی است.

مهندسی قابلیت اطمینان عبارت است از بکار بستن وظایفی خاص در طی طرحریزی، طراحی و توسعه، ساخت، استفاده و بهبود یک سیستم است. منظور از وظایف، وظایفی هستند که مطمئن می سازد سیستم مورد انتظارات کاربران را برآورده می سازد.

کاربران تکنولوژی همیشه به مهندسی قابلیت اطمینان نیاز داشته اند به صورت یک دیسیپلین متمایز تنها از دهه 40 میلادی توسعه یافت. با تغییر سریع تکنولوژی، سیستم ها هم بزرگ و پیچیده شده ند. متعاقب آن شرکت های تولید کننده این سیستم ها هم باید بزرگ و پیچیده شوند. در این وضعت یسیاری از جزئیات مهمی که بر قابلیت اطمینان محصول اثر گذار بود به اولویت های پایین تر از تکمیل به موقع پروژه و یا یک هزینه معقول و کم، تنزل پیدا کرد.

افزایش قابلیت اطمینان، همراه با تحویل به موقع محصولات از طریق افزایش قابلیت تجهیزات تولیدی و کاهش مشکلات وارانتی از محصولاتی که زود خراب می شوند موجب رضایت مصرف کنندگان می شود. قابلیت اطمینان بالاتر، هزینه های مربوط به خرابی تجهیزات را کاهش می دهد. این خرابی ها، میزان تولید را کاهش می دهد و سود ناخالص را برای کارخانه هایی که در حداکثر ظرفیت کار می کنند محدود می سازد. بالا رفتن قابلیت اطمینان باعث بهبود عملکرد و کار می شود.

دلیل واضح برای بهبود قابلیت اطمینان تنها در یک کلمه خلاصه می شود:

پول

ما در باره قابلیت اطمینان صحبت می کنیم اما خرابی ها را اندازه می گیریم. خرابی ها نشان دهنده فقدان قابلیت اطمینان می باشد.